Package to Laos

En daar zit ik dan, een paar dagen later, in Laos. Vanuit Chiang Mai ben ik nog naar Pai (spreek uit: bye)
geweest. Daar was het gezellig druk: veel toeristen, en vooral veel Japanners. Dat heeft te maken met de bezetting door de Jappen heel lang geleden. Behalve een wandelingetje de bergen in heb ik daar niet zo veel gedaan. Het viel ook niet mee om te wandelen: tot vijf keer toe werd me gevraagd of ik een lift wilde hebben. Twee meisjes op een brommer riepen: ohh you poor women!! Uiteindelijk heeft een vriendelijke mevrouw mij naar "boven" gebracht en was het wandelen naar beneden voor m'n plezier. En natuurlijk als afsluiting een massage na!! Om te overnachten vond ik een heel leuk rieten hutje aan de rivier. Maar goed dat ik toen nog niet wist hoe koud het 's nachts is daar. Bovendien stond het hutje pal naast de "jazz-bar" en die kwam om 10 uur tot pas tot leven. Gelukkig heb ik voldoende oor-stopjes bij en lagen er 3 dekens tegen de kou in mijn hutje. Er zijn heel veel reisbureaus in Pai en zo kwam het dat ik een "Package to Laos" heb geboekt. Ik denk, laat een ander het maar eens voor me regelen, ook het visum want dat geeft vaak veel gedoe.
De package bestond uit: met een busje terug naar Chiang Mai, dan met een VIP busje naar Chiang Kong aan de grens met Laos. Dan overnachten, de Mekong oversteken, vervolgens de grensprocedure. Dat laatste is sowieso een heel gedoe maar nu helemaal: de package is heel populair bij de blanken. Er stonden lange rijen met mensen die allemaal 36 dollar moesten betalen. En dan kochten ze nog vrijwillig een kussentje voor de harde banken van de boot. We zouden in 2 dagen van de grens naar Luang Prabang varen met en overnachting halverwege in Pakbeng (Laos). Dacht ik dat we met een stuk of wat mensen in een boot mochten: nee hoor, het waren er TWEEHONDERVIJFTIG! Allemaal witten en de meesten dronken ontzettend veel Lao bier en rum. En gezellig dat het was?! Dat viel wel mee, vond ik. Ik heb wel wat aardige mensen ontmoet op de boot en tijdens de rit ernaar toe. Ik reisde de hele tijd met een stel jongens (leeftijd van Wouter en Josh!) uit Scandinavie. Maar de boottocht vond ik zóó saai dat ik halverwege, vanuit Pakbeng niet op de boot maar in de bus gestapt en door een uitzonderlijk mooi Laotiaans landschap getuft. 144 km door de bergen in 3,5 uur naar Oudomxay. Ik was de enige blanke natuurlijk. Het verschil met de boot? Dan zie je alleen een mooi landschap met niets daarin.
In de bus kom je door allerlei leuke dorpjes waar de mensen allemaal met iets bezig zijn: het veegt, en scharrelt, en kookt, en kletst , kortom, dit is het echte Laos.
Vier jaar geleden was ik hier al met Henk en er is intussen wel wat veranderd. Er is nu doorlopend stroom, en internet. Er is zelfs een heuse rotonde in het dorp. De markt is natuurlijk hetzelfde gebleven, maar voorbij de mooie stupa (tempel) boven op de heuvel is nu een huis gebouwd. Precies op de plek waar ik 4 jaar geleden een prachtige zonsondergang heb gefotografeerd. De monniken die er rondliepen willen heel graag een praatje met je maken, voornamelijk omdat ze dan hun engels kunnen oefenen.
Een uurtje geleden heb ik een ticket naar Vientiane geboekt. Met een VIP bus want je zit er eeerrgg lang lang in. Toen de VIPbus kwam aangereden ben ik me een hoedje geschrokken: de meest gammele, onveilige bus die ik ooit zag. Met wat onderhandelen heb ik nu een echte VIP bus (hoop ik) voor 150.000 kip!! Klinkt heel duur en ik weet niet precies hoeveel dat is maar het kan nooit meer zijn dan 15 dollar of zo. Ik heb 3500 baht (:44) gewisseld en dat is ca 80 euro en daar leef ik nu al 2 dagen van.
Voor de veiligheid heb ik hier toch maar gepind (Ja, ook dat kan nu) en wel 500.000 kip!! Met zo meteen maar even opzoeken hoeveel dat is voordat ik in m'n VIPbus stap!
PS: EN waarom sla ik Luang Prabang en Vang Vien over??? Vanwege die 250 van de boot die er nu rondlopen!