The Sea, The Sea

Daar ben ik sinds gisteren: aan de zee. Zo heet ook het Engelstalige boek van Iris Murdoch (nr 6) dat ik aan het lezen ben en deze week heeft niemand last van me want het moet uit voor ik naar huis kom, 16 februari dus en NIET a.s. woensdag. Er is weer een heleboel gebeurt de afgelopen week. Na Laos kwam ik terecht in Ubon Ratchathani, leuke stad, soort China town met de evening market voor de deur. Bij de grens ging er nog iets fout: d.w.z.: ik wilde vrolijk voor de 3e keer Thailand inwandelen maar dat vonden ze niet goed: na zoveel keer moet je toch echt 35 dollar betalen. En die had ik niet! En aan de Laotiaanse kant kan je niet pinnen. Paniek! Na heel veel heen en weer geren mocht ik van de Thai, onder begeleiding even 3 meter over de grens (want daar kon ik wel pinnen) en toen onder begeleiding weer terug. Stempel, stempel en nog een stempel en hoera, ik ben weer terug in Thailand.
Na Ubon de 650 km naar Bangkok in EEN keer gedaan met de bus en da's ook al niet te slim, want dan kom je 10 uur later, in het stikdonker, op een razenddruk busstation aan. En ik wilde naar de East-busterminal. Met de Skytrain. Met hulp van een aardige Thaise is me dat gelukt en zat ik deze keer in het hypermoderne gedeelte van Bangkok en da's heel erg leuk. Bangkok by night en vol met file is ook behoorlijk indrukwekkend. De volgende dag heb ik een dagpas van de Skytrain gekocht en dan kun je echt overal komen: ik zag nog NOOIT zoveel oppervlakte shoppingcentre (met airco natuurlijk). Behalve een lichtgevende pen voor Bram heb ik niets gekocht: je kan echt door de bomen het bos niet meer zien. Toen nog even terug naar het noorden van Bankkok, waat de allergrootste (1,5 km oppervlak) weekendmarkt is (daar was ik vorige keer met Henk ook al). Tot slot nog naar het Jim Thompson museum geweest: zes thaise gebouwen ontworpen en gebouwd door een Amerikaanse architect die ook nog heel mooie spullen heeft verzameld. Heel mooi oud in een modern Bangkok. Deze stad bestaat trouwens helemaal uit heel veel nieuwe en oude dingen. Ik had een ontzettend leuk en schoon guesthouse dat helemaal stond ingeklemd tussen wolkenkrabbers (in aanbouw). Gisteren mocht ik nog een keer met de Skytrain om naar het Soutern busstation te gaan: heel vroeg zag ik de zon opkomen boven de stad en in een half uurtje tijd was ik voor 40 bath aan de andere kant van de rivier. Daar moest ik nog 5 km naar het busstation: taxi nemen dan maar. Helaas daar ging het fout: de taxidriver was nog maar 5 dagen in Bangkok en hij kon het busstation niet vinden: 1,5 uur heb ik in de taxi gezeten en de jongen heefthet wel 5 keer de weg moeten vragen. Ik heb de hele omgeving van Bangkok en het ontzettend ingewikkelde wegennet bijna helemaal gezien!! Ik was hartstikke kwaad want uiteindelijk zou ik hem 300 bath hebben moeten betalen (ter vergelijking: dat betaal je ook als je 500 km verder wilt zijn). Uiteindelijk heb ik heb 200 bath betaalt en gezegd dat hij nog veel zal moeten leren. Een tom-tom zou erg gemakkelijk voor hem geweest zijn.
Maar, om een toch al lang verhaal kort te maken: om half 1 arriveerde ik in Huan Hin en daar heb ik een guesthouse gevonden dat boven de zee staat: het water klotst onder me door als het eb is (of vloed?).
Hier hou ik het met gemak een weekje uit.Of zal ik nog een uitstapje naar Kantabhuri maken? Naar de Bridge of de River Kwai?
Jullie horen het nog wel!