Met de VIPbus naar Vientiane

Iedere keer als ik in de bus stap naar weer een nieuwe bestemming ben ik weer helemaal happy: dat is n.l. het allermooiste aan reizen: Vanuit de bus het landschap aan je zien voorbij trekken. Het is helemaal geweldig als dat in een beetje luxe bus kan. Dus dacht ik Oudomxay, als ik die 700 en nog wat km in een keer doe dan moet het een VIP bus zijn. Dus zo geschiedde, voor 130.000 kip.
(1 euro is iets meer dan 12.000 kip) Jammer dat ik mijn foto's niet kan uploaden nu want als jullie de bus zagen die kwam voorrijden dan had je hetzelfde gereageerd als ik: met dat ding naar Vientiane? Voor geen goud. Levensgevaarlijk, door de bergen, en ook nog slechte wegen.
Oke zeiden ze aan het loket, dan moet u wachten tot 4 uur (nm) en 20.000 bijbetalen. Ook goed, dus ik installeer me rustig in het plaatselijke busstation en geniet van wat er de hele dag rondom me heen gebeurd. Tijdens de middag ga ik een hapje eten achter het station en loop een beetje twijfelachtig langs al die "vleesstalletjes". Het is erg onduidelijk wat er allemaal ligt behalve die gevulde darmen die herken ik nog wel. Uiteindelijk kies ik voor een stuk gegride kip. Met sticky rijst. Ziet er lekker uit en zoals gewoonlijk wordt de kip met bot en al kort gehakt. Eerst eet ik met smaak maar ik vind al wel dat de "kip" erg vet is en weinig vlees heeft en ook niet echt naar kip smaakt. Hoe langer ik eet hoe meer ik probeer te raden wat ik eet. En vooral niet aan die dikke vette padden denken die ik op de markt zag.
De laatste stukken heb ik laten liggen en toch nog maar even vragen: was dit "tok tok" of misschien "kwaak kwaak"? Het antwoord werd me niet helemaal duidelijk maar ik vrees toch het ergste. Maar het smaakte in ieder geval niet vies, 't is alleen het idee he?
Om 3 uur kwam mijn echte VIPbus aanrijden: roodglimmend en solide.
Klokslag vier uur was iedereen geinstalleerd voor een reis die tot 3 uur 's nachts zou duren (volgens het schema). We reden goed en wel 1,5 uur door een meer dan geweldig landschap, en heeeeel slechte weg ook, maar gelukkig is de vering goed en ik zit vooraan. Vind het wel jammer dat ik niet af en toe een foto kan maken. Rijden we ergens het heel hoog en jawel hoor, de bus begeeft het. Iedereen stapt uit en gaat gehurkt langs de weg zitten, er staan een paar hutjes en een piepklein winkeltje. Ik kan niets kopen want ik heb alleen maar groot geld, waar ze niet van terughebben (20.000!!)
Ik heb nu alle tijd om prachtige foto's te maken want de zon gaat langzaam onder en binnen een half uur is het stikdonker. Echt stikdonker dus. Het schijnt dat we moeten wachten op een nieuwe bus. Eindelijk na 2,5 uur komt er een bus aanzetten maar niet om ons mee te nemen maar om de bus terplekke te repareren. Daar heb ik ook mooie foto's van gemaakt! De motor wordt compleet uit elkaar gehaald: het schijnt iets te zijn met de radiateur. Rond 8 uur kunnen we de reis hervatten. Het is inmiddels steenkoud geworden in de bus en de weg blijft maar omhoog en omlaag gaan. Achter me, voor me en langs me worden de spuugzakjes goed gebruikt. Ik heb net op tijd nog die 2e reispil geslikt. Midden in de nacht wordt er gestopt voor een maaltijd en ik verbaas me erover hoe al die spugende, kotsende mensen hun bordje evengoed tot op de bodem leegeten. Als het morgen begint te worden komt ook nog eens een dichte mist opzetten en heb ik het helemaal niet meer! OM half 9 's morgens arriveren we in Vientiane. De zon staat dan alweer hoog aan de hemel en het leed is geleden.
Ik loop hier nu al een paar dagen te genieten van de warmte en de luxe van een hoofdstad met duidelijke franse invloeden. Intussen ben ik ook redelijk op de hoogte van de toestand van Laos door de Vientiane Times. Maar daarover een andere keer.
En o ja, morgen mag ik weer met de bus naar het zuiden en ik zal zeker halverwege ergens uitstappen! Maar daarover een volgende keer!