El Nido, de uitdaging!

Wie iets moois wil zien moet er iets voor over hebben: toch lijken de uitdagingen ieder jaar iets groter te worden. En natuurlijk is dat ook zo! Zeker als je geen zeebenen hebt en de veerboten meestal overvol zijn.

ik sta in de lange rij om in te checken en als ik eindelijk aan de beurt ben blijkt dat de veerboot naar El Nido overboekt is. Vol dus! Samen met een stuk of 10 andere mensen word ik apart gezet: we krijgen wel een hotel overnachting (vol pension) om dit foutje goed te maken. Nou is Coron zeker niet de stad waar ik ook maar een dag langer wil blijven maar wat moet, dat moet. Als ik me beklaag over mijn lage bedje in een kamer met 2 andere meisjes krijg ik vervolgens een compleet appartement aangeboden met wel acht bedden. Heel vreemd.

Daags erna sta ik weer klaar en heb heel veel moeite om mee te kunnen. Ik zou opnieuw een ticket moeten kopen. No way dat ik dat doe en als ik dreig met de tourist police zegt de jongeman - die ons daags ervoor naar het hotel bracht - dat hij toch wel mijn ticket heeft en dan mag ik alsnog mee.
Vier uurtjes later arriveert de veerboot in El Nido op het eiland Palawan. Mijn pension ligt aan de andere kant van het stadje; probleem is dat de tricycle daar niet kan komen omdat de route over het strand gaat. Ik loop met mijn voeten door het water naar het pad dat via een mooi uitzicht - en een kerkhof! - naar Antiono's pension leidt. Erg gezellig en omdat ze een eigen reisburo hebben kan ik de banka-boot toer boeken voor daags erna. Ik vrees voor weer een grote uitdaging. Ik heb intussen gezien dat je met je kleren en waterschoenen aan tot aan je oksel naar de boot moet waden. Gelukkig heb ik zo'n waterdicht tasje gekocht voor mijn camera; dat is nodig omdat we zeker nog een paar keer op het strand moeten zien te komen. Ik merk dat dat ik heel veel moeite heb om in het mijn evenwicht te bewaren. Gelukkig zijn daar 3 dames uit Quzon die me helpen: ze leggen me uit waarom hun namen zo spaans zijn: Angela Bernadina en Catalina (A, B en C. ) en we hebben het erg gezellig samen. Behalve de kayak toer door de Blue Lagoon en het lopen - via de zee - door de Secret cave kan ik alles meedoen. Onderweg wijst de gids ons op het allerduurste resort van Palawan en grappige gidsen maken intussen de lunch klaar die even later op het strand wordt ge-eten. De Taiwanezen zien weinig van de prachtige omgeving omdat ze de ene, na de andere selfie maken.
El Nido betekent: Het Nest en is zo genoemd omdat de hele omgeving prachtige steile rotsen heeft. Deze plek moet je zeker gezien hebben als je toch in de buurt bent!

Er is er nog een die je moet doen: de Ondergrondse rivier in Sabang. Via een prachtige route over het eiland Palawan kom ik uren later aan in Puorto Princesa. De meeste toeristen doen dan een dagtrip naar de rivier maar dan kan je pech hebben want als de zee te ruw is wordt er niet gevaren. Dat is ook het geval als ik aankom in Sabang. Maar gelukkig heb ik een prachtige plekje op het strand gevonden waar ik 3 dagen mag blijven. Het enige wat ik hoef te doen is lezen, wandelen en naar de hoge golven te staren. En een massage natuurlijk.

Ik knijp 'm natuurlijk weer voor de boottocht als de zee daags erna rustig is. Maar gelukkig heb ik genoeg reispilllen genomen en durf ik later toch het water in om naar het strand bij de rivier te lopen. Maar een wetsuit zou wel handig geweest zijn.
Misschien ben ik toch iets te schijterig? Want je zal zo'n unieke ondergrondse boottocht maar missen. Ik geniet van iedere minuut en zal de foto's voor zich laten spreken. Een paar dagen later neem ik met spijt afscheid van Sabang want ik ga via Puorto Princesa naar het vliegveld om te vliegen naar het volgende eiland Cebu!