Pieken en dalen

Na lang wachten in Bontoc en voldoende chash kan ik eindelijk met de bus naar Banaue. Daar word ik opgewacht door de mensen van mijn pension: het prachtig gelegen Batad Transient House
Gelukkig weet ik dan nog niet dat er weer een grote uitdaging wacht.

Volgens mijn reisgids, de Lonely Planet en Jasmin, mijn hoogzwangere gids, zou het maar 20 min downhill zijn naar Batad. Maar eerst rijden we nog 16 km door prachtig gebergte tot aan het punt waar geen auto's, fietsen of wat dan ook kan rijden. Alleen een rotsachtig ezelpaadje naar beneden.

Jasmin vraagt of ik iemand wil om mijn rugzak te dragen. En of ik een stok wil?? Mijn rugzak dragen? Ik aarzel want dat heb ik nog nooit aan iemand gevraagd, of laten doen. Maar gelukkig accepteer ik, aarzelend, Wendy, de gids en koop ook nog een stok voor 10 pesos. Achteraf besef ik pas hoe noodzakelijk beiden zijn.
Wendy heeft maar een rode tand, Jasmin is 7 maanden zwanger maar ze huppelen allebei vrolijk voor me uit. Het gaat wel erg steil naar beneden en soms moet ik me vast houden aan te wand om niet beneden te schuiven.
En net als ik denk dat we er zijn moeten we nog veel verder naar beneden. Het pad wordt alleen maar smaller en steiler. Diep beneden ons ligt mijn pension. Het huilen staat me nader dan het lachen, en bovendien heb ik honger en ben al vanaf s'morgens half 7 onderweg. En ik ben ook geen 18 meer! Als we na 1,5 uur beneden zijn sta ik te trillen op mijn benen en denk alleen maar: ik moet ook ooit weer naar boven!!
Als ik tegen Jasmin zeg dat die 20 minuten naar beneden toch echt niet kloppen zegt ze: ik kan het wel in 15 minuten. En ze draagt slippertjes!!

Maar goed, daags erna ziet de wereld er weer heel anders uit. Sterker nog: je moet lang zoeken om een mooier en unieker uitzicht te vinden.
Na het het ontbijt komt Jasmin vragen of ik naar het uitzicht punt wil lopen. Nou, geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt!

Ik besluit om alleen maar te lezen en te genieten van het uitzicht: alls ik naar beneden kijk zie ik de toeristen zwoegend naar boven of naar beneden gaan. iIk zie ook hoe een koelkast op de plaats van bestemming komt: daar zijn 4 personen voor nodig.
En o ja, er is een heel lieve vrouw van 77 jaar die me een geweldige massage geeft
Twee dagen erna presteer ik het om in minder dan een uur weer naar boven te klimmen. Zonder rugzak want die brengt Wendy voor 200 pesos naar boven. Tot mijn verbazing kom ik onderweg, aan het begin van de route, een groep hele oude Italianen tegen, met stok en ik vraag me verbaasd af wat er gebeurd als een van hen iets krijgt! Gelukkig heb ik het overleefd en voor mij is het eind goed al goed.

Diezelfde dag nog koop ik een ticket voor de nachtbus terug naar Manilla.