Meeting the mummies

Het begraven lijkt intussen het thema van mijn reis te worden: Sagada staat bekend om zijn "hanging coffins"en de "Lumiang burial caves". Om deze bijzonderheden van dichtbij te zien moet je, of een hele tijd naar beneden, of naar boven klimmen. En als je het nog moeilijker wil maken kun je van de ene grot naar de andere klimmen.

De eeuwen-oude traditie van mummificeren werd door de Iboloi stam op een bijzondere manier gedaan: de bodies werden met een klein vuurtje gedroogd met hitte en stoom en daarna met speciale kruiden behandeld: op deze manier bleven zelfs de organen intact. In de Timbac grotten, 1200 meter boven Kabayan, zijn ze nog steeds te vinden maar niet meer open voor publiek. Mocht je al zo hoog kunnen klimmen!
En de "Caretaker"zou je ook niet toelaten, want hij heeft de sleutel van de kistjes. Al met al een heel bijzondere manier om je doden te begraven, naar het schijnt doen sommige bergbewoners het nog steeds.

Maar er zijn nog andere toeristische bijzonderheden in Sagada: de overweldigende natuur met als specialiteit Mount Kiltepan. Als je in Sagada komt moet je de "Sunrise"gezien hebben. Maar helaas, in het kleine toeristen- informatiecentrum staat: Mount Kiltepan closed due tot circumstances.
Gelukkig er is nog iets waar Sagada om bekend staat: ze hebben een Yogurt house. Met echte jogurt!!! Je ziet alle toeiristen daar dan ook met een schaaltje yogurt - met of zonder fruit - zitten.
Hierna heb ik in heel Filipijnen geen yogurt meer gezien.

Die toeristen bestaan overigens voor het overgrote deel uit Koreanen, Taiwanezen en Chinezen. Ze lopen allemaal met een rolkoffer, zien er opgetut uit en maken aan de lopende band selfies.
De Europeanen daarentegen zien en nogal slordig en nonchalant uit en hebben alleen maar rugzakken.

Verder kom ik er achter dat Sagada geen pinautomaat heeft en dat ik mijn noodrantsoen met euro's moet gebruiken.
Dus sta ik de volgende dag al heel vroeg op het bus-stationnetje om via Bontoc naar Banaue en Batad te gaan. Ik moet er heel lang wachten en er is tijd te over om te pinnen.
Mount Klitepan mag dan gesloten zijn maar ik krijg als beloning de aller-allermooiste bergroute ooit: ik zie zelfs Mount Kiltepan!