Goodmorning Vietnam!!
Door: Nettie
Blijf op de hoogte en volg Nettie
30 Januari 2018 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Niet erg origineel, deze openingszin maar ik moet ergens beginnen. Het verschil tussen Cambodja en Vietnam is onmiddellijk te zien als je de grens overgaat: een heel strakke grensprocedure (blij met mijn visum vooraf) en al voor de grens zie je waar de Vietnamezen van houden en niet zo'n beetje ook: gokken. Een groot hotel Casino en letterlijk overal waar je komt lopen vrouwtjes die loten willen verkopen. Niet aan de toeristen natuurlijk. Om te wennen aan Vietnam bleef ik alvast een dag hangen in Ha Tien een klein plaatsje aan de kust om daarna de supermoderne ferry naar het eiland Phu Quoc te nemen. Wat in Ha Tien onmiddellijk opviel: overal wordt gebouwd: vooral hotels langs de rivier maar ook door het hele land. Blijkbaar is er, net als in Cambodja, een groot tekort aan bouwvakkers. Dus is het heel gewoon om daar vrouwen te zien aan de betonmolen of zand scheppen.. Of op de hurken onkruid wiedend. Of vuil ophalen. Maar sowieso zijn de Vietnamezen harde werkers; er wordt weinig rondgelummeld.
Achteraf gebleken had ik een fout beeld van de Mekong Delta: ik zag mezelf rustig fietsend door landelijke gebieden zoals Can Tho of Ben Tre, wat mijn eerste stopplaats was. Dat ging meteen al niet goed, ik kwam daar aan samen met een Franse jongen bij een home stay adres in de middle of nowhere. Slechte bedden, geen muskietennet en nog zo wat dingen dus we hebben meteen rechtsomkeer gemaakt en een hotel gezocht helemaal aan de andere kant van de stad aan een drukke doorgaande weg . Het hotel lag 7 km van het centrum, dus no way dat ik hier op de enige fiets stapte: een herenfiets waar ik mijn been niet eens overheen kreeg. Tja, een kleinigheidje blijf je houden! Maar gelukkig was daar de bus: voor 11 cent wordt je keurig in het centrum gedropt. Na een korte wandeling, over alweer een gezellige markt aan de rivier, kwam ik terecht in de plaatselijke KBO bijeenkomst wat dan wel weer ontzettend leuk was: mensen wilden allemaal dat ik bij ze aan tafel kwam zitten en op de foto. Er is niemand die ook maar een woord Engels spreekt dus ik moet raden naar de reden van de viering. Grappig ook dat de mannen blauwe, en de vrouwen gele gewaden dragen. De drakendans, buiten voor de deur liep ik mis maar ik was er op tijd voor het diner. Natuurlijk moest ik blijven eten maar dat heb ik beleefd afgeslagen. Ontzettend jammer dat ik hun taal niet spreek: wat zou ik graag gehoord hebben hoe het leven als oudere is in de Mekong Delta! In ieder geval heel anders dan onze Schaijkse ouderen.
In Can Tho MOETEN alle toeristen naar de floating market. Bij aankomst in het hotel liet ik me overhalen om een ticket te kopen voor daags erna. Wanneer leer ik nou eens om eerst de kat uit de boom te kijken! Want achteraf gezien was het een heel slechte keuze: 's morgens om half 6 - het is nog donker - moet ik op een heel gammel bootje met een vrouwtje dat geen woord Engels spreekt. Eerst op het bootje een eind naar beneden springen in het stikdonker van af een modderig aanlegsteigertje. Ik deed het nog net niet in mijn broek, maar bang was ik wel (geen zwemvest) . Links en rechts voeren de toeristenboten ons voorbij, met zwemvesten en ik dacht: helemaal fout! Ik zat dubbelgevouwen erg ongelukkig en bang te zijn dus toen we eindelijk bij de eerste markt aankwamen heb ik gesmeekt om naar huis te mogen. Dat mocht na heel veel aandringen maar het had nog heel veel voeten in de aarde. Manlief moest worden gebeld en ik moest beloven om geen geld terug te vragen. Ik zou niet durven: dat arme bootsvrouwtje roeide alsof haar leven ervan af hing. En mijn dertig dollar had ze heel hard nodig. Wat was ik blij dat we terug waren in Can Tho!! Ben meteen zielsgelukkig naar de gewone street market gegaan. En wat is die mooi!!! Daar kan geen floating market tegenop. Maar verder ik voel met thuis in Can Tho: het is een leuke stad.
Nog iets over het reizen in het algemeen: ik ben opgehouden met me afvragen welke bus ik zal nemen want je moet die nemen die niet klaar staat: de ene keer is het een super de luxe en de andere keer , net als je denkt oh ik hoef maar drie uurtjes, heb je een aftandse bus die halverwege ook nog eens gerepareerd moet worden. En wordt het alsnog een pittig reisje. Gisteren, toen ik vertrok uit Ben Tre, zorgde de hoteleigenares er voor dat er een minibusje kwam voorrijden. Dus ik dacht: oh da's lekker voor 70.000 dong (3 euro) kom ik helemaal in Ho Chi Min stad. Maar ook dat ging weer helemaal anders.
-
30 Januari 2018 - 10:15
Joke En Kees:
Hoi Hoi Nettie.
Tjonge wat weer een verhaal.
Als je thuis bent alle verhalen maar een bundelen en een boek schrijven.
weet zeker dat het een bestseller wordt.
Ben benieuwd naar je volgende belevenis zal ook wel weer spannend worden.
Doe rustig aan en doe vooral geen gekke dingen maar dat zal wel tegen beter weten in zijn
(grapje).
Heel veel gr vanuit een zonnig Velp. -
30 Januari 2018 - 11:01
Toon:
Tja, dat is heel wat anders dan 3 dagen Zuid Limburg of een Stamppottendagtocht.
Geniet ervan. (al 10 opgaves binnen voor de bus!)
-
30 Januari 2018 - 12:03
Jo:
HOI Nettie Dit zijn de verhalen die we met spanning lezen! maar ben wel voorzichtig , het kan ook anders uitpakken en vinden je nooit terug. Ik als schijthuis vindt je een heel knap en stoer vrouwtje . Zal wel aan mijn leeftijd liggen heel veel liefs en Gr. Jo -
30 Januari 2018 - 13:48
Jeanette De Vries:
Wat een heerlijk avontuurlijke reis. Gelukkig komt je steeds weer op je pootjes terecht.
Kun je met heel veel plezier aan terug denken als je achter de geraniums beland.
Nog veel plezier! -
30 Januari 2018 - 15:50
H@ns:
ik sluit me bij alle vorige "sprekers" aan. geniet ervan en kom op tijd weer thuis, groetjes Riet en h@ns -
30 Januari 2018 - 16:41
Toos:
Hoi Nettie, je houd er de spanning goed in, hier blijft 't mooi rustig.
Nou rustig! Het hele dorp staat op zijn kop,ken je niet terug als je thuis komt.
Gr.Toos -
30 Januari 2018 - 21:47
Jeanne Brands:
Hoi Nettie, wat een energie heb je toch, zo ver van huis. Mooi om te lezen. Ik begon al weer nieuwsgierig te worden naar je verhaal. Geniet volop van het verre land.
Wij gaan ons voorbereiden op Carnaval. Als het goed is zijn de straten open voor de optocht, want nu moet het verkeer nog zoeken om verder te kunnen. Groetjes en goede reis verder, Jeanne -
31 Januari 2018 - 14:59
MIeke:
Hoi Nettie,
Wat jammer dat je de floating market zo hebt ervaren. Wij hadden een hotelletje in Can Tho recht tegenover het Ho Chi Min standbeeld. Het was van 3 gezusters die alles voor ons regelde (stond zo in de Trotter vermeld). Ook wij hadden een klein bootje met bootsvrouw en een meisje als gids en ook van 5.00 tot 14.00 uur. Maar wij hebben hier erg van genoten en zij hebben ons werkelijk van alles laten zien tot midden in de markten. Prachtig. Daarna zijn wij met gids via Vinh Long en An Binh eiland gegaan met een homestay overnachting. Daar kon je dus wel over smalle, landelijke paden fietsen. Wij hebben dit alles wel met een gids gedaan anders werd het erg lastig. Je moet het natuurlijk wel treffen met gidsen maar wij hebben hier steeds hele goeie ervaringen mee.
Dus mijn advies is, probeer het jezelf af en toe wat gemakkelijker te maken door je te laten leiden door gidsen op plaatsen waar je zelf moeilijk kunt komen.
Liefs Mieke -
01 Februari 2018 - 21:43
Dorien:
Wij blijven genieten van je verhalen. Bij jou is het toch nooit saai. Veel plezier. -
02 Februari 2018 - 21:23
Mary Van Der Meer:
Hoi Nettie wat een verhaal wat jij toch allemaal durft en doet geweldig maar....pas wel op ...je kent de mensen daar niet , maar ik heb vol bewondering je verslag gelezen vind het zo goed. Van jou ,en prachtig dat wij jou kunnen volgen geniet er nog van want wij zien je ook weer graag terug. Heel veel groetjes Mary
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
