Krab en Kep
Door: Nettie
Blijf op de hoogte en volg Nettie
18 Januari 2018 | Cambodja, Kâmpôt
Ik voel me uitstekend: alles wat je nodig hebt vind je hier: zon, zee, bossen en mooie plekjes om uit te rusten. En dat was nodig na 2 zeer enerverende dagtripjes in de omgeving van Kampot. Het gaat zo: je boekt een- of twee dagen van te voren. Op het afgesproken tijdstip wordt iedereen thuis - veel te laat -opgehaald: dan is het al ruim 30 graden voor je aan je dag begint. Het eerste uitstapje ging naar Bokor Hill, een berg waar het zomers lekker koel is. Dat vonden de Koning en de Fransen ook toen Cambodja onder hun protectoraat viel. Daarna kwam de Khmer Rouge die de hele berg vernielde (en de mensen wegjoegen of doodden) en raakte alles in verval. Maar na al die jaren bleef het toch speciaal omdat de ruines er nog wel zijn. Helaas hebben de Chinezen inmiddels de hele berg opgekocht, er een brede weg gelegd en een foeilelijk hotel-casino neer geplant. Plus hele rijen lelijke flats. De Vietnamezen vinden het zelf ook heel erg jammer dat hun land door de Chinezen wordt ingenomen (is dit het moderne kolonialisme?). ’S avonds mochten we nog een sunset tour met de boot doen over de prachtige Kampot rivier. Jammer van de disco muziek die totaal niet bij de omgeving en de rust hoorde.
Daags erna stond de krab-markt en andere bezienswaardigheden op het programma. We begonnen bij de zout-farms en ik stond enthousiast te kijken hoe een meisje probeerde drone opnames te maken. Dat had ze ook al geprobeerd op Bokor Hill: daar lukte het niet, en nu wel.
Plotseling kwam er een locaal op de motor ons waarschuwen dat er iemand uit onze groep onwel was geworden. Er stond een groepje mensen 500 meter verder op in de brandende zon. Onze chauffeur/gids gaat er naar toe met zijn tuk-tuk en daar blijkt dat Deborah Kelly uit New Zealand een beroerte heeft gekregen. Denken wij. Haar man tilt haar in de tuk-tuk maar ze kan zich niet bewegen en laat alles lopen. De chauffeur vraagt of ik mee wil gaan naar het ziekenhuis samen met nog een Hollands meisje dat medicijnen studeert aan de Radboud. Eerst naar het kleine ziekenhuisje in Kampot: daar worden we - vanwege ernstige taalproblemen- doorgestuurd naar het grote ziekenhuis 8 km verderop. Dat lijkt niet ver maar door het langzame verkeer doen we daar ruim een half uur over. Eindelijk aangekomen bij het ziekenhuis wordt Debora meteen opgenomen en onderzocht.
Wij zijn verder niet meer nodig en nadat de tuk tuk professioneel is gereinigd rijden wij terug naar de groep bij de zoutfarm om onze excursie te vervolgen. Omdat iedereen erg geschrokken is gaat het niet meer van harte. Bovendien komen we overal een uren te laat aan en is de hitte inmiddels bijna ondraaglijk. Achteraf heb ik nog bericht gekregen van Deborah’s man David dat haar hersens goed waren maar ze dachten nu aan iets aan haar hart; het kan ook een hartaanval zijn geweest. Ze ligt nu in Phnom Penn in het ziekenhuis, Al met al maakte het flinke indruk op de groep en dat schept wel een band tussen het internationale gezelschap. Al tijdens de rondleiding op de pepper-plantation krijg ik de vraag van een heel knappe Nederlandse jongen die graag wilde weten hoe oud ik ben. Toen ik mijn leeftijd onthulde keek hij zijn vriendin aan en zei: zie jij de opa en oma dit ook nog doen? Hij vond me heel erg stoer! Diezelfde avond kwam het stel ’s avonds eten in het restaurant van mijn guesthouse (want daar krijg je gratis bier voor iedere dollar die je eet) zei hij: verdomd ze zit ook nog aan het bier.
Helaas was ik daar minder stoer en helemaal aan het einde van mijn latijn en ben ik, na dat ene biertje, naar bed gegaan.
En nu ben ik in Kep in het fantastische Bacoma guesthouse. Alle tijd om een paar dagen rustig aan te doen. Nadat ik 's morgens mijn wasje heb gedaan ben ik om 8 uuur al naar de krab market gewandeld (1,5 km) en die is werkelijk uniek: behalve die in Zuid Ethiopie is dit de allermooiste die ik ook zag. En omdat Kep bekent is om zijn krab ben ik verplicht om die te eten. Nog nooit gehad en ik kijk even rond waar dit experiment moet worden uitgevoerd: overal zie je vrouwen lopen met zakjes gekookte krab. Omdat ik niet weet hoe krab te eten kies ik voor een leuk restaurantje aan het water en algauw begint het gevecht met de krab: eerst moet het elastiekje eraf en dan weet ik het niet meer. Gelukkig schiet iedereen me te hulp en na de vierde krab weet ik hoe het moet. De volgende dag ga ik een 8 km lange wandeling te maken door Kep National Park, en dat betekent heel vroeg op (6 uur). Voorzichtigheidshalve begin ik aan het eind van de route, die minder stijl lijkt. En dat is ook zo: aan het begin (voor mij dus het eind) is er een prachtig uitzicht over Kep en daar zit ik voldaan uit te puffen: het is me gelukt! Intussen is de grote berg geld- die me aan de grens werd aangesmeerd- aardig op en moet ik toch nog wat dollars gaan pinnen alvorens over te stappen op de Vietnamese dong. Ik heb het ticket al voor a.s. zondag.
-
18 Januari 2018 - 10:05
Hans:
Tja Eva, als je nu ook nog een Adam had gehad, dan was je helemaal in het paradijs geweest.
Al met al, het gaat je voorspoedig op deze reis en breng je het er toch wel goed af, op kleine ongemakkelijkheidjes na, goede reis verder en tot in Schaijk. Groetjes H@ns -
18 Januari 2018 - 10:51
Nettie:
Nou Hans laat die Adam maar weg, Eva vindt het leuker in haar eentje. -
18 Januari 2018 - 11:13
Toos:
Prachtig verhaal weer Nettie, jij in het paradijs,en wij in de storm windkracht 8/9 140 km p.u.'t advies binnenblijven!!!
Groetjes.
Toos -
18 Januari 2018 - 11:54
Van Der MeerMary:
Hoi heldin ja ik las dat van dat dat
Meisje die naar het Ziekenhuis moest.. hopelijk word ze snel beter want het is allemaal zo vreemd in een ander land. en jij bent inmiddels. Toch weer verder gegaan flink hoor . En ook al lekkere crab gegeten ..ik heb dat met onze Wilko ook gegeten inGrankanarie maar dat was een heel gevecht ..... maar voor jou nu een hele fijneVakantie nog geniet er van Mary xx -
18 Januari 2018 - 12:31
Jeanette De Vries:
Al met al weer heel interessante trips. Zou fijn zijn als de patient ook weer opknapt.
Verstandig een rustig dagje in te lassen. Fijne voortzetting. -
18 Januari 2018 - 12:52
Kees En Joke:
Florence Nachtegaal .leuke naam weer erbij. Voor die Jonge Nederlandse blom.knap van.je hoor om dit tóch.maar allemaal te doen.veel reisplezier vanaf zondag.weer. -
18 Januari 2018 - 15:48
Jeanne Brands:
Wat een avonturen! Knap dat je dit allemaal kunt meemaken. Hier is het stormachtig, maar dat gaat weer over. Beterschap aan de patiënt.
Gisteren de Senioren Expo bezocht. Leuke contacten gehad, genoten van muziek en een groot koor.
Geniet van het verre land en de natuur. Groetjes en doe voorzichtig. Jeanne
-
18 Januari 2018 - 17:33
Sandra:
Ha mams, wat een avonturen weer. Heb je al een boek gelezen want volgens mij heb je daar helemaal geen tijd voor ? Nu al bij de Vietnamese grens ? Als je maar niet te snel gaat. Blijf vooral genieten (zeker van het warme en zonnige weer). Liefs xxx -
19 Januari 2018 - 02:10
Nettie:
Nee Sandra, helemaal niet druk en tijd te over om te lezen. Ben al aan mijn vierde boek toe, waaronder een van 500 pagina's. Nog nooit zo'n relaxte reis gehad.
En hebben jullie nog schade door de storm??? -
25 Januari 2018 - 19:45
Walther En Doortje:
Hoi Nettie,
Prachtige reis weer!
Vol van belevenissen, we kijken weer uit naar je verhalen als straks weer thuis bent.
Prachtige foto's
Veel plezier gewenst van ons,
Groetjes Walther en Doortje ( Helga) -
28 Januari 2018 - 18:07
Riet Roosen:
Dag Nettie
Een heel avontuurlijke reis , je maakt van alles mee alle facetten van schitterend - mooi tot minder toe
Geniet ervan en en verwachten je weer veilig thuis .
Hartelijke Groet Riet Roosen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
