Van hot naar her
Door: Nettie
Blijf op de hoogte en volg Nettie
05 Maart 2019 | Filipijnen, Bohol
Van hot naar her betekent letterlijk: van links naar rechts zonder vaste koers. En dat is wat ik doe: via een korte vlucht ben ik ineens in op Cebu eiland en blijf maar 1 nachtje in de hoofdstad Cebu. Mijn hotel - Uncle Tom's Cabin- is lastig te vinden en ligt erg ver van het vliegveld, we doorkruisen de hele stad: altijd leuk zo'n sight-seeing tripje.
De volgende morgen zie ik het andere gedeelte van de stad als ik naar de haven wordt gebracht om de ferry naar Bohol te nemen waar ik in de zoveelste lange rij belandt voor een ticket.
Gelukkig heb intussen de "Priority lane": de voorrangs-rij, ontdekt; gehandicapten en ouderen hebben altijd voorrang. En dat geldt overal waar ik kom. Het heeft me al veel tijd bespaart! Soms is het echt leuk om ouder te zijn!
Bohol dus: ik besluit om nu eens niet in de stad te overnachten maar iets daar buiten, dus als ik na veel speurwerk met mijn tricycle chauffeur eindelijk bij "Nardille"s Inn"arriveer ben ik teleurgesteld: weliswaar ligt de zee aan de overkant van de drukke weg maar voor de rest is er niets, zelfs geen restaurant waar ik kan eten na een enerverende reis. Nardille brengt me 3 km verderop in het centrum: daar kan ik wel iets eten en ik zeg haar dat ik dan wel terug zal lopen. Na het eten bezoek ik ook gelijk de historische kerk en het museumpje in het centrum.
Op weg naar "huis" zie ik dat er iets te doen is in het dorp: overal staan brommers, auto's en andere vervoersmiddelen. En er is heel veel lawaai en geschreeuw in de buurt. Nieuwsgierig als ik ben loop ik door tot ik aankom bij een grote schuur waar heel veel mannnen staan. Ik moet 50 pesos entree betalen en dan mag ik doorlopen langs allemaal hoge hekken en kom uit in een soort arena met heel hoge tribunes. De mannen lijken allemaal door het dolle heen en schreeuwen en gebaren als gekken. Ik kijk rond en zoek een plaatsje op de overvolle tribunes om wat foto's te maken. Dan zie ik de eerste hanen die door 2 mannnen tegen elkaar worden gehouden. Dan worden ze achter lijnen gezet en binnen 1 minuut is de eerste haan gesneuveld. Zielig, maar ik blijf gefascineerd kijken naar het bieden met geld dat maar niet ophoudt. Bijna niemand spreekt hier engels maar de man naast me vraagt of ik wil bieden: ik zou wel 1000 pesos kunnen verdienen Het volgende paartje hanen staan alweer klaar en 30 seconden later is er weer eentje minder. Verbijsterd zie ik dat de stukjes vlees en het bloed voor mijn neus worden opgeveegd. Vervolgens sneuvelen er nog diverse hanen totdat er 2 hanen komen die weigeren om te vechten: ze draaien zich parmantig om naar het publiek - dat intussen doodstil is geworden - paraderen een paar keer langs het publiek maar ze gaan niet vechten. Ook niet na aandringen van hun baasje. Ik vind dat erg komisch en moet hardop lachen in de stilte die er is gevallen. Maar ik ben de enige die lacht. Natuurlijk sneuvelt een van de hanen later toch en voor mij is het tijd om wat dingen uit de zoeken. Zoals: wat gebeurt er met de gesneuvelde hanen en hoe doen ze dat met die gemene mesjes aan de poten? Als ik naar buiten loop zie ik hoe ze de mesjes bevestigen en even verderop zit een beteuterde man te kijken met een geplukte haan die een grote vleeswond heeft.
Ook heel opvallend: ik heb niet een flesje bier gezien die middag!
Even nog moest ik denken aan hoe mijn vader die vroeger een kip slachtte op het hakblok: de kop ging eraf en dan keken wij kinderen hoe de kip nog even doordanste. Tja....
Ja, ik weet het: hanengevechten zijn gruwelijk maar niet verboden in de Filipijnen. Het afschaffen ervan is te vergelijken met het afschaffen van voetballen en vuurwerk in Holland: daar durft ook niemand zich aan te wagen. Ik vond het -- hoe dan ook - een interessante middag.
De dag erna pakt weer heel anders uit maar ook ontzettend leuk:
met Noel mag ik naar de Chocolat Hills, the hanging bridge, het tarsier sanctuarium, de vlinder- en slangentuin en last but not least een grappig diner dansant op de prachtige Loboc river.
Nee, het eiland Bohol is echt niet saai!!!
De volgende morgen zie ik het andere gedeelte van de stad als ik naar de haven wordt gebracht om de ferry naar Bohol te nemen waar ik in de zoveelste lange rij belandt voor een ticket.
Gelukkig heb intussen de "Priority lane": de voorrangs-rij, ontdekt; gehandicapten en ouderen hebben altijd voorrang. En dat geldt overal waar ik kom. Het heeft me al veel tijd bespaart! Soms is het echt leuk om ouder te zijn!
Bohol dus: ik besluit om nu eens niet in de stad te overnachten maar iets daar buiten, dus als ik na veel speurwerk met mijn tricycle chauffeur eindelijk bij "Nardille"s Inn"arriveer ben ik teleurgesteld: weliswaar ligt de zee aan de overkant van de drukke weg maar voor de rest is er niets, zelfs geen restaurant waar ik kan eten na een enerverende reis. Nardille brengt me 3 km verderop in het centrum: daar kan ik wel iets eten en ik zeg haar dat ik dan wel terug zal lopen. Na het eten bezoek ik ook gelijk de historische kerk en het museumpje in het centrum.
Op weg naar "huis" zie ik dat er iets te doen is in het dorp: overal staan brommers, auto's en andere vervoersmiddelen. En er is heel veel lawaai en geschreeuw in de buurt. Nieuwsgierig als ik ben loop ik door tot ik aankom bij een grote schuur waar heel veel mannnen staan. Ik moet 50 pesos entree betalen en dan mag ik doorlopen langs allemaal hoge hekken en kom uit in een soort arena met heel hoge tribunes. De mannen lijken allemaal door het dolle heen en schreeuwen en gebaren als gekken. Ik kijk rond en zoek een plaatsje op de overvolle tribunes om wat foto's te maken. Dan zie ik de eerste hanen die door 2 mannnen tegen elkaar worden gehouden. Dan worden ze achter lijnen gezet en binnen 1 minuut is de eerste haan gesneuveld. Zielig, maar ik blijf gefascineerd kijken naar het bieden met geld dat maar niet ophoudt. Bijna niemand spreekt hier engels maar de man naast me vraagt of ik wil bieden: ik zou wel 1000 pesos kunnen verdienen Het volgende paartje hanen staan alweer klaar en 30 seconden later is er weer eentje minder. Verbijsterd zie ik dat de stukjes vlees en het bloed voor mijn neus worden opgeveegd. Vervolgens sneuvelen er nog diverse hanen totdat er 2 hanen komen die weigeren om te vechten: ze draaien zich parmantig om naar het publiek - dat intussen doodstil is geworden - paraderen een paar keer langs het publiek maar ze gaan niet vechten. Ook niet na aandringen van hun baasje. Ik vind dat erg komisch en moet hardop lachen in de stilte die er is gevallen. Maar ik ben de enige die lacht. Natuurlijk sneuvelt een van de hanen later toch en voor mij is het tijd om wat dingen uit de zoeken. Zoals: wat gebeurt er met de gesneuvelde hanen en hoe doen ze dat met die gemene mesjes aan de poten? Als ik naar buiten loop zie ik hoe ze de mesjes bevestigen en even verderop zit een beteuterde man te kijken met een geplukte haan die een grote vleeswond heeft.
Ook heel opvallend: ik heb niet een flesje bier gezien die middag!
Even nog moest ik denken aan hoe mijn vader die vroeger een kip slachtte op het hakblok: de kop ging eraf en dan keken wij kinderen hoe de kip nog even doordanste. Tja....
Ja, ik weet het: hanengevechten zijn gruwelijk maar niet verboden in de Filipijnen. Het afschaffen ervan is te vergelijken met het afschaffen van voetballen en vuurwerk in Holland: daar durft ook niemand zich aan te wagen. Ik vond het -- hoe dan ook - een interessante middag.
De dag erna pakt weer heel anders uit maar ook ontzettend leuk:
met Noel mag ik naar de Chocolat Hills, the hanging bridge, het tarsier sanctuarium, de vlinder- en slangentuin en last but not least een grappig diner dansant op de prachtige Loboc river.
Nee, het eiland Bohol is echt niet saai!!!
-
05 Maart 2019 - 17:26
Lucy :
Very nice pictures Nettie ,yes those fights with the roosters must have been awful .
Gl ad you had a nice holiday , so far away ,are you going next year ???
You might as well while you can do it .
love Lucy xx . -
05 Maart 2019 - 18:00
Kees En Joke:
Geweldig wat weer een leuk verhaal.
En wat je zegt is waar ieder land zijn eigen gewoontes en daar heb je als vreemdeling maar
Mee te dealen.
Gr Kees en Joke. -
06 Maart 2019 - 07:39
Riet Roosen:
indrukwekkend verslag veelindrukken opgedaan , met ook wel soms moeilijke momenten ? -
06 Maart 2019 - 08:06
Ria Muijselaar:
Hoi Netty,
Dank voor je interessante vakantieverhaal.
Wat je toch allemaal tegen kan komen op zo'n reis, zoals die hanengevechten,
het lijkt mij maar luguber, maar wel bijzonder om mee te maken.
Tot ziens en groetjes,
Ria
-
06 Maart 2019 - 10:00
Marca Peter En Toon Je Broer !!!:
Wat geweldig je verhaal te lezen, en wat een belevenissen. Toon is op bezoek, en hij dacht dat je in Cuba was, maar Cebu dus. Geniet van alles en groetjes hier uit het koude Zeeland.
Houdoe . -
06 Maart 2019 - 12:01
Jeanette:
Dat was zeker geen saaie middag, alhoewel ook wel luguber. Hopelijk worden de hanen daarna gegeten, dan hebben ze nog in ieder geval nog nut gehad.
Groetjes, Jeanette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
