Naar Sumatra of naar Floris???
Door: Nettie
Blijf op de hoogte en volg Nettie
08 Juli 2015 | Indonesië, Ende
Na 6 uurtjes met de ferry sta ik dan aan de overkant: Lombok. Weliswaar word ik aan de verkeerde kant van het eiland gedropt, ik moet naar Sengigi, boven aan het eiland. Uiteindelijk arriveer ik op de plaats van bestemming. Onderweg is het vaak onderhandelen met de chauffeur, ze willen echt overal geld voor hebben. Zelf voor het droppen langs de snelweg omdat mijn guesthouse daar ligt aan een zandpaadje een paar honderd meter verder. Tijd om richting te kiezen: naar de Gili-eilanden (waar ook Mick Jagger en prinses Diana een huisje hebben) of het vasteland. Na wat wikken en wegen wordt het een combinatie: voor 2.6 miljoen (dus toch een miljoenen-deal) word ik een dag het eiland rond gereden. Vervolgens 4 dagen en nachten op een boot naar Komodo National park. Inclusief eten en drinken.
De rondrit over het eiland is geweldig: al direct is het verschil zichtbaar tussen Bali (met al z’n Hindu-tempeltjes en daarbij behorende rituelen) of Lombok. Ineens kom ik in de Islamitische wereld terecht. En de Ramadan is net begonnen en het is overal opvallend rustig. Mijn chauffeur, Mr Eddy doet zijn plicht en eet of drinkt de hele dag niks. Ik neem af en toe een slokje (water) en zeg dan sorry tegen hem.
En als we stoppen bij een waterval met lunch doet hij zijn gebed intussen. Het valt heel erg op: alle eettentjes zijn gesloten. Tot circa 5 uur: dan komt het verkeer en de mensen weer op gang, worden de fruitstalletjes al vast ingericht en Mr Eddie raakt een beetje geirriteerd tijdens het rijden. Zou ik ook zijn zonder eten of drinken. Om half 6 word ik weer gedropt en mag Mr Eddy gaan eten, Maar pas om kwart over 6 als de zon echt onder is!
Daags erna moet ik me melden bij het vertrekpunt van de boot: ik krijg het direct al heel benauwd want we moeten een heel eind naar beneden springen om op de boot te komen. Een Italiaans meisje zegt dat ze maagpijn heeft en niet mee durft. Maar ze krijgt haar geld niet terug dus gaat ze toch maar. Ook met schrik. De Lonely Planet waarschuwt voor deze trip: niet alleen gevaarlijk (alleen in het regenseizoen) maar ook heel erg primitief. En dat klopt. Met 25 mensen liggen we ‘s nachts als sardientjes op onze matjes. En de boot vaart de eerste 2 dagen dag en nacht door, met hele korte eetpauze. Dus ik word als enige flink zeeziek. Ondanks 2 pilletjes en de pols-straps (die dus ECHT niet werken!) Ik eet 2 dagen niets. Maar de 2e dag voel ik me wel al beter en vanaf dag 3 gaat het goed en krijg ik oog voor de prachtige omgeving. Toch was het een verkeerde keuze omdat ik aan teveel activiteiten niet kon, en durfde deelnemen. Zoals zwemmen in de open zee om op mantelroggen te jagen. Of zwemmen naar een onbewoond eiland.
Ik voelde me heel erg oud tussen al die jonge mensen. Had bovendien last van mijn gehoor, kon lang niet alle (Engelse) gesprekken volgen. Maar het blijft toch een onvergetelijke ervaring. Want de Komodo-eilanden maakte alles goed. Lekker weer met vaste grond onder de voeten en 2 draakjes gespot. Wel te vroeg omgedraaid want de rest van de groep ziet nog een hele grote op het strand lopen. De vierde dag komen we aan in Labauanbajo, de hoofdstad van Floris. En dan moet ik met opnieuw af gaan vragen welke richting ik zal gaan. Maar dat is het volgende verhaal.
De rondrit over het eiland is geweldig: al direct is het verschil zichtbaar tussen Bali (met al z’n Hindu-tempeltjes en daarbij behorende rituelen) of Lombok. Ineens kom ik in de Islamitische wereld terecht. En de Ramadan is net begonnen en het is overal opvallend rustig. Mijn chauffeur, Mr Eddy doet zijn plicht en eet of drinkt de hele dag niks. Ik neem af en toe een slokje (water) en zeg dan sorry tegen hem.
En als we stoppen bij een waterval met lunch doet hij zijn gebed intussen. Het valt heel erg op: alle eettentjes zijn gesloten. Tot circa 5 uur: dan komt het verkeer en de mensen weer op gang, worden de fruitstalletjes al vast ingericht en Mr Eddie raakt een beetje geirriteerd tijdens het rijden. Zou ik ook zijn zonder eten of drinken. Om half 6 word ik weer gedropt en mag Mr Eddy gaan eten, Maar pas om kwart over 6 als de zon echt onder is!
Daags erna moet ik me melden bij het vertrekpunt van de boot: ik krijg het direct al heel benauwd want we moeten een heel eind naar beneden springen om op de boot te komen. Een Italiaans meisje zegt dat ze maagpijn heeft en niet mee durft. Maar ze krijgt haar geld niet terug dus gaat ze toch maar. Ook met schrik. De Lonely Planet waarschuwt voor deze trip: niet alleen gevaarlijk (alleen in het regenseizoen) maar ook heel erg primitief. En dat klopt. Met 25 mensen liggen we ‘s nachts als sardientjes op onze matjes. En de boot vaart de eerste 2 dagen dag en nacht door, met hele korte eetpauze. Dus ik word als enige flink zeeziek. Ondanks 2 pilletjes en de pols-straps (die dus ECHT niet werken!) Ik eet 2 dagen niets. Maar de 2e dag voel ik me wel al beter en vanaf dag 3 gaat het goed en krijg ik oog voor de prachtige omgeving. Toch was het een verkeerde keuze omdat ik aan teveel activiteiten niet kon, en durfde deelnemen. Zoals zwemmen in de open zee om op mantelroggen te jagen. Of zwemmen naar een onbewoond eiland.
Ik voelde me heel erg oud tussen al die jonge mensen. Had bovendien last van mijn gehoor, kon lang niet alle (Engelse) gesprekken volgen. Maar het blijft toch een onvergetelijke ervaring. Want de Komodo-eilanden maakte alles goed. Lekker weer met vaste grond onder de voeten en 2 draakjes gespot. Wel te vroeg omgedraaid want de rest van de groep ziet nog een hele grote op het strand lopen. De vierde dag komen we aan in Labauanbajo, de hoofdstad van Floris. En dan moet ik met opnieuw af gaan vragen welke richting ik zal gaan. Maar dat is het volgende verhaal.
-
08 Juli 2015 - 08:25
Joke Kreijtz:
Hoi Hoi.
Typisch weer zo n Nettie avontuur.
Wat beleef je toch een mooie en wellicht minder mooie dingen.
Inderdaad op de foto s zie ik veel jonge mensen, maar als je
zo n reis maakt hoor je daar ook echt nog wel bij.
Geniet en kom weer heelhuids terug in het Brabantse.
gr Kees en Joke. -
08 Juli 2015 - 11:40
Jeanne Brands:
Hé Nettie,
Dank voor je bericht en het verhaal. We zijn ontzettend blij te lezen dat het weer goed gaat. Je houdt wel van avontuur. Wat een mooie foto's! Je laatste dagen in het verre land: geniet ervan en SAFE JOURNEY! Tot ziens en hartelijke groet van Nico en Jeanne -
08 Juli 2015 - 11:50
Mieke:
Lieve zus,
Ja dat oud voelen hadden wij soms ook al, al deden wij nu nog niet onder voor de jongere (denken wij;) Het ziet er prachtig uit en ondanks dat je niet alles durft (wat echt geen schande is) kun je toch genieten van al het moois. Ik heb inmiddels weer 2 dagen gewerkt en is de kater een beetje uitgewerkt. Vandaag eindelijk weer eens een koele dag na 1,5 week tussen 35 en 40 graden. Was een groot verschil met onze vakantie. Wij volgen weer gewoon de Tour en Wimbledon, dus we zijn weer helemaal terug.
Liefs Peter en Mieke -
08 Juli 2015 - 22:28
Mary Van Der Meer:
Lieve Nettie wat een avontuurlijke vakantie heb jij toch het is gelukkig weer goed met je rug Anders was het jammer van je vakantie maar jij durft nu weer alles aan geweldig knap hoor ik doe het je niet na volgens te mooie foto,s is het prachtig daar ,wel jammer dat je zeeziek werd maar je hebt toch genoten .geniet nog van de korte tijd die je nog hebt groetjes Mary x x x x -
09 Juli 2015 - 09:55
Marian:
Nou dat oud voelen zit alleen in je kop hoor. Als je bedenkt dat je daar bent en al die dingen beleefd voel je je weer piep jong.
Ik lees deze verhalen in omgekeerde volgorde: hotmail corrupt. Nog steeds. Heb maar eens google erbij gehaald.
Nog giga veel plezier en o, ja: PRACHTIGE foto's!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
