Happy sunrise!
Door: Nettie
Blijf op de hoogte en volg Nettie
06 Juni 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Gelukkige zonsopgang fluisterde een Japanner me zachtjes toe want we waren er allemaal stil van! Een erg toepasselijek wens, zo s'morgens om half 6 als de zon op komt achter de Borobudur. Met zo'n 20 mensen hadden we net alle trappen beklommen om daar te wachten op de zonsopgang.
Congratulations, zei de gids tegen me, hij zag natuurlijk dat het me erg veel moeite kostte om boven te komen.
Maar wat een ervaring!!! Ik prijs mezelf gelukkig dat ik dit nog kan meemaken. Zonder meer het hoogtepunt van mijn Indonesia reis. Vergelijkbaar met Ankor Wat in Cambodja of de Machu Pichu in Peru.
Iedereen begon zoeken naar het beste plekje om mooie foto's te maken. Ik kwam tot de ontdekking dat er iets fout was met mijn fototoestel. Dat zal je maar gebeuren op zo'n moment: er zat een grote waas voor de lens en de focus deed het ook niet. Maar na zo'n 10 min kwamen mijn fototoestel ik ik weer tot rust. Na een tijdje gebeurde er iets vreemds: de zonsopgang was in eens over en de lucht was gewoon grijs! Niks geen zon!
Dus dat is was ze doen om de toeristen een gegarandeerde zonsopgang te beloven: ze steken gewoon wat lampen aan.
Maar het blijft een enorm indrukwekkend en groot complex, deze Borobudur. Er zijn zo'n 5 etages die je kloksgewijs naar beneden loopt en aan de muren prachtige sculpturen, die verschillende (Hindu) verhalen vertellen..
Gelukkig was ik niet met Tabia, het Duitse meisje, want die houdt niet van vroeg opstaan (half vier).
Daar was ik al achter gekomen in Wonosobo, ik zat om 7 uur 's morgens klaar om te vertrekken naar het Dieng plateau en ze vroeg of ze mee mocht, eerst nog ontbijten en zo, waardoor we pas om 10 uur boven stonden. Dat was voor mij al te heet om dan nog te gaan wandelen. Dus is Tabia alleen gaan wandelen en ik ben weer naar beneden gegaan. Gelukkig is de busreis heen en terug al beloning genoeg, met zicht op een hoge vulkaan.
Maar zo rond 11 uur dan is het mooie weg want dan komt de mist er over heen rollen en weg uitzicht.
Dus toen Tabia en ik toevallig weer in het zelfde guesthouse zaten in Borobudur heb ik meteen besloten voor de Manohara Sunrise toer te gaan. Erg duur naar Indonesche begrippen (380.000 roepia = 27 Euro) maar ook voor mij een rib uit mijn lijf. Alhoewel!! Nu mochten we voor de hitte en de binnenkomst van heel veel mensen alvast lekker rondkijken en ontbijt en souvenir inbegrepen. Had het voor geen goud willen missen.
Overigens is de normale toegangsrprijs voor toeristen 250.000 rP en voor de eigen mensen maar 30.000 rp. Verschil moet er zijn.
En nu zit ik in Yogjakarta, Jogja genaamd in Sorowijjaja, het zogenaamde Internationale gedeelte van de stad. Vergelijkbaar met Banglampu in Bangkok. Allemaal klein straatje en veel drukte op straat.
Natuurlijk vind je hier ook Mc.Donalds en KFC. Maar gek genoeg heb ik er nog niet geeten. Ik begin te wennen aan het Indonesische eten, wat lang niet zo spicy is als in Thailand.
Vanmorgen nog meer cultuur gedaan, en wel naar het Kraton. Met natuurlijk weer Nederlandse spullen lekker rustig om rond te wandelen.
Ik denk nog even terug aan Wonosobo, daar zat ik in een guesthouse, waarvan de eigenaar allemaal heel erg veel waardevolle spullen uit de Nederlandse tijd had staan. Onder andere een glimmende Harley Davidsson uit 1948. Ik durfde niet te vragen hoe hij er aan kwam! Toen ik Helly, de eigenaar vroeg of hij nog verhalen had van die tijd stuurde hij me naar zijn Aunti Paula, 90 jaar oud en kon perfekt Nederlands spreken. Wat een ontzettend leuke ontmoeting was dat. Helaas vergat ik mijn fototoestel maar Paula vertelde me van haar jeugd in de dessa, en hoe ze later onderwijzeres is geworden. Maar over de oorlogstijd kreeg ik niets los, en ik vergat te vragen of ze de Nederlanders haatte! Ik heb haar beloofd na mijn thuiskomst boeken te sturen (o.a. Heren van de Thee, en Asta's ogen).
Overigens zei Helly: de Nederlandse tijd van toen zijn we vergeten en is geen probleem meer: dat is de corruptie in dit land! Tja!
Congratulations, zei de gids tegen me, hij zag natuurlijk dat het me erg veel moeite kostte om boven te komen.
Maar wat een ervaring!!! Ik prijs mezelf gelukkig dat ik dit nog kan meemaken. Zonder meer het hoogtepunt van mijn Indonesia reis. Vergelijkbaar met Ankor Wat in Cambodja of de Machu Pichu in Peru.
Iedereen begon zoeken naar het beste plekje om mooie foto's te maken. Ik kwam tot de ontdekking dat er iets fout was met mijn fototoestel. Dat zal je maar gebeuren op zo'n moment: er zat een grote waas voor de lens en de focus deed het ook niet. Maar na zo'n 10 min kwamen mijn fototoestel ik ik weer tot rust. Na een tijdje gebeurde er iets vreemds: de zonsopgang was in eens over en de lucht was gewoon grijs! Niks geen zon!
Dus dat is was ze doen om de toeristen een gegarandeerde zonsopgang te beloven: ze steken gewoon wat lampen aan.
Maar het blijft een enorm indrukwekkend en groot complex, deze Borobudur. Er zijn zo'n 5 etages die je kloksgewijs naar beneden loopt en aan de muren prachtige sculpturen, die verschillende (Hindu) verhalen vertellen..
Gelukkig was ik niet met Tabia, het Duitse meisje, want die houdt niet van vroeg opstaan (half vier).
Daar was ik al achter gekomen in Wonosobo, ik zat om 7 uur 's morgens klaar om te vertrekken naar het Dieng plateau en ze vroeg of ze mee mocht, eerst nog ontbijten en zo, waardoor we pas om 10 uur boven stonden. Dat was voor mij al te heet om dan nog te gaan wandelen. Dus is Tabia alleen gaan wandelen en ik ben weer naar beneden gegaan. Gelukkig is de busreis heen en terug al beloning genoeg, met zicht op een hoge vulkaan.
Maar zo rond 11 uur dan is het mooie weg want dan komt de mist er over heen rollen en weg uitzicht.
Dus toen Tabia en ik toevallig weer in het zelfde guesthouse zaten in Borobudur heb ik meteen besloten voor de Manohara Sunrise toer te gaan. Erg duur naar Indonesche begrippen (380.000 roepia = 27 Euro) maar ook voor mij een rib uit mijn lijf. Alhoewel!! Nu mochten we voor de hitte en de binnenkomst van heel veel mensen alvast lekker rondkijken en ontbijt en souvenir inbegrepen. Had het voor geen goud willen missen.
Overigens is de normale toegangsrprijs voor toeristen 250.000 rP en voor de eigen mensen maar 30.000 rp. Verschil moet er zijn.
En nu zit ik in Yogjakarta, Jogja genaamd in Sorowijjaja, het zogenaamde Internationale gedeelte van de stad. Vergelijkbaar met Banglampu in Bangkok. Allemaal klein straatje en veel drukte op straat.
Natuurlijk vind je hier ook Mc.Donalds en KFC. Maar gek genoeg heb ik er nog niet geeten. Ik begin te wennen aan het Indonesische eten, wat lang niet zo spicy is als in Thailand.
Vanmorgen nog meer cultuur gedaan, en wel naar het Kraton. Met natuurlijk weer Nederlandse spullen lekker rustig om rond te wandelen.
Ik denk nog even terug aan Wonosobo, daar zat ik in een guesthouse, waarvan de eigenaar allemaal heel erg veel waardevolle spullen uit de Nederlandse tijd had staan. Onder andere een glimmende Harley Davidsson uit 1948. Ik durfde niet te vragen hoe hij er aan kwam! Toen ik Helly, de eigenaar vroeg of hij nog verhalen had van die tijd stuurde hij me naar zijn Aunti Paula, 90 jaar oud en kon perfekt Nederlands spreken. Wat een ontzettend leuke ontmoeting was dat. Helaas vergat ik mijn fototoestel maar Paula vertelde me van haar jeugd in de dessa, en hoe ze later onderwijzeres is geworden. Maar over de oorlogstijd kreeg ik niets los, en ik vergat te vragen of ze de Nederlanders haatte! Ik heb haar beloofd na mijn thuiskomst boeken te sturen (o.a. Heren van de Thee, en Asta's ogen).
Overigens zei Helly: de Nederlandse tijd van toen zijn we vergeten en is geen probleem meer: dat is de corruptie in dit land! Tja!
-
06 Juni 2015 - 13:54
Lucy Van Der Venne :
Hi Nettie
You are a brave girl to go so far alone .
But I love your nice pictures , and enjoy your holidays in the best off health .
Love Lucy xo -
06 Juni 2015 - 15:03
Han Van De Ven:
Lieve Nettie, ik heb net je verhaal gelezen. Geweldig dat jij dit allemaal doet, petje af! Heel veel plezier en hoop dat je niet door de muggen gestoken wordt. Hier in Athene alles onder controle, alleen weinig klanten deze week en het weer is wisselvallig nu.
Groetjes, Han -
06 Juni 2015 - 18:56
Piet En Ardie Van Den Berg:
Hoi Nettie,
Wij vinden het fijn dat je geniet van het mooie Indonesie. Als ik jouw reisverslagen lees voel ik me weer terug in Indonesie.De bezoeken aan de Borobudur, Diengplateau en de kraton van de sultan waren indrukwekkend. Wij genieten van de reisverhalen. Geniet vanhet mooie Indonesie met zijn prachtige
vulkanen,rijstvelden en de vriendelijke mensen.
Groetjes Pieten Ardie
-
06 Juni 2015 - 19:07
Kees En Joke:
Hallo Nettie.
Wat zie je er nog puik uit.
Na al dat geklim.
Leuke verhalen heb je weer en je geniet volop.
Wij ook alleen zijn wij in Vlissingen niet zover weg maar genieten kun je overal.
Nog hele fijne weken en tot je volgende reisverslag.
Gr kees en Joke. -
07 Juni 2015 - 13:35
Pepijn:
Leuk! weer in Azië, weer een nieuw gebied om te ontdekken :) -
07 Juni 2015 - 13:38
Dineke Wijnen Zus Van Harrie Wijnen:
Dag Nettie,
Heb jou reisverslag gelezen via onze Harrie.Je beleefd heel veel en je ziet echt iets mooie"s dat kan ik me indenken want ik heb in Wonosobo gewerkt in Lembaga Anak Tuli school en internaat van dove meisjes onze Zusters zijn daar begonnen in 1940 een depandans van het instituut van doven uit "S miechelsgestel heb daar 3jaar gewerkt in het internaat dus ik kan alles terughalen wat je schrijft.
In Djokjakarta hebben we een dove en blinde school misschien kun je die vinden ze heet Heller Keller school zou zeggen doe je best en ik hoop dat je die vind dan kun je meteen kennis maken met onze Indoneschise Zusters.Nog een heel fijn verblijf en goede indrukken
Hartelijke groet van Dineke Wijnen (Zr Felicitas) Zuster van de Choorstraat uit Den Bosch. -
07 Juni 2015 - 18:19
Sandra:
Ha mams....aha nu heb je het weer echt naar je zin. Wij dachten eigenlijk dat je wel erg veel aan het reizen was maar dat is dus niet zo. Klinkt allemaal weer erg leuk maar vooral interessant. MOet wel eerlijk bekennen dat me de plaatsnamen helemaal niets zeggen dus dat moet ik deze week maar eens opzoeken. Nu niet want het is hier te mooi weer om binnen te zitten. Geniet verder van je reis.
Liefs Sandra
PS Afgelopen donderdag ff naar je huis gefietst, geen interessant post en de bloemtjes hebben weer water. -
07 Juni 2015 - 20:02
Corrij Reijs:
Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt groetjes corrij -
08 Juni 2015 - 15:09
Peter En Mieke:
Hoi Zus,
Grappig wij hadden een prachtige zonsopgang op de zoutvlakte. Het gaat gelijk op. Fijn dat het goed met je gaat. Wij kunnen helaas geen verslag meer plaatsen omdat wij niet in onze laptop kunnen. Dat is beveiligd in Bolivia.
Misschien in een Internet café proberen maar dat is zo'n gedoe. Wij zijn nu in Potosi waar we de zilvermijn hebben bezocht. Vanavond met nachtbus naar La Paz.
Take care liefs Peter en Mieke -
08 Juni 2015 - 21:27
Mary Van Der Meer:
Lieve Nettie wat heb je weer een drukke vakantie je klimt en sjouwd wat af maar je hebt het wel naar je zin bedankt voor de mooie verslagen zo fijn dat wij mee kunnen genietende fot"s zijn ook heel mooi en je ziet er goed uit geniet er nog lekker van en wij kunnen de vakantie van jou ook volgen geweldig heel veel groetjes Mary x x x -
10 Juni 2015 - 22:19
Elly Megens:
Hoi Nettie.
weer is het een interessante reis weer heel mooie verhalen om te lezen. Ik zie wel dat je het erg naar je
zin hebt .geniet er nog maar lekker van. as zondag vieren we onze verjaardag alle twee 70. Ik hoop dat we mooi weer hebben want een grote Fam is ook veel drukte. Groetjes Jo en Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
