Aan het eind van de weg en weer terug!!

Drie dagen geleden bereikte ik letterlijk het eind van de weg: Kanyakumari (Cape Comari) op het meest zuidelijk punt van India. Aan alle kanten omgeven door 3 oceanen: Bay of Bengals, Arabian Sea en Indian Ocean. Ik heb even getwijfeld of ik de laatste week aan het strand zou doorbrengen, maar die twijfel duurde maar kort: langer dan 2 dagen, hoogstens 3 hou ik dat niet vol in een badplaats. Dus ook nog maar het laatste stukje gedaan: 87 km naar het puntje. Een goeie beslissing want Comari is zoveel interessanter dan een badplaats volgepakt met toeristen. Ook hier viel er iets te vieren: weer duizenden pelgrims die volgepakt in jeeps, versierd met oranje vlaggen arriveren.En allemaal willen ze met de veerboot naar het eiland met fort. De hele dag door stonden er letterlijk kilometers mensen in de rij, pal in de zon, geduldig te wachten tot ze aan de beurt waren.
Evenzovele kilometers met kraampjes om iets te verkopen! Wat een feest en wat een vrolijkheid. Ik ging de andere kant op, naar de grote kerk en het kleurige dorpje eromheen. Ook daar viel weer iets te beleven: in de kerk werd het mariabeeld voorzien van een prachtige nieuwe jurk, op een versierde auto geplaatst en zo in processie naar een ander kerkje gebracht. Ik kreeg bloemen in mijn haren en raakte volop in gesprek met een groepje vrouwen. En een leuk meisje van 18 dat net was getrouwd, haar man was door haar ouders uitgekozen en ze vond dat heel normaal, want je hebt respect voor je ouders, zei ze. Overigens had ze wel een leuke, iets oudere man.
Gisteren, vrijdag de 13e, met een privebus naar mijn laatste standplaats, Madurai. Samen met een Italiaans stel en wat Indiers zouden we om 6 uur hier arriveren, nou mooi niet dus. Eerst nog 1,5 wachten voor de bus vol is, en halverwege een klapband. Gelukkig wel over een 4-baans snelweg maar het was half 9 toen ik in een stikdonker, overvol Madurai arriveerde. Gelukkig wel voor het hotel, waar ze nog net een klein kamertje over hadden, ik kon internetten en zelfs nog wat eten.
Over Madurai zal ik nog een apart verhaal vertellen want ik heb- helemaal per ongeluk- het mooiste voor het laatste bewaard!