Een regenachtig Oudjaar!

Ik kon m'n ogen niet geloven toen de bootsman me 's morgens om 6.00 uur in het stikdonker kwam ophalen voor de canoe-tocht langs het vogelnatuurpark in Kumarakom: het regende! Geeft niks, zei de bootsman en gaf me een paraplu in de ene hand en een boek met vogelplaatsje en een verrekijker in de andere hand. Het jongetje van mijn homestay-adres wilde ook mee.Na een kwartiertje hield het op met zachtjes regenen en dat bleef zo, de hele dag. Na ongeveer 10 min. in de boot had ik de grootste moeite om het boek en mezelf droog te houden: ondanks de krant die op mijn zitplaats was gelegd waren we alle 3 korte tijd later zeiknat. Af en toe zag ik schimmen van ijsvogeltjes en andere soorten voorbij vliegen op het overigens, prachige meer en mooie omgeving. Ik zat maar de hele tijd te denken: waarom heb ik dit in godsnaam goedgevonden? Ik heb me gewoon laten overrompelen. Anyway, na een klein uurtje heb ik beleefd gevraagd of we terug konden. Ja, dat mocht. Intussen bleef de bootsman me allerlei vogels aanwijzen en vertelde interessante dingen. Maar ja, door een beslagen bril en met volle handen zag ik eigenlijk niets. Jammer, maar het kan niet altijd meezitten. Voor de rest van de dag heb ik op mijn kamer zitten lezen, d.w.z. als er stroom was, want die viel met grote regelmaat uit. Tegen de avond werd het eindelijk droog en kon het vuurwerk worden afgeschoten. Het gaf mij mooi de gelegenheid om de uitgebreide Indiaase familie, waar ik logeerde te leren kennen.
Want inderdaad: alles kruipt bij elkaar in een ingewikkeld systeem van huisjes en gebouwtjes: er was een binnenplaats waar bet-bet-betovergrootmoeder alles in de gaten hield: heel bijzonder want er waren maar liefst 5 generaties vrouwen aanwezig: bet-bet-grootmoeder was de spil van alles en zorgde voor het eten: grootmoeder zorgde voor haar kleinere kinderen en er was ook nog een oma waarvan de dochter ook alweer een kind had: de vijfde generatie dus. Ik vertelde ze dat je dan in Holland in de krant kwam met een foto. (de opsomming klopt geloof ik niet helemaal!) Verder was er nog een broer van opa aanwezig die had het winkeltje aan de straatkant had, en liepen er nog allerlei andere familieleden rond. 's Avonds komen de mannen bij elkaar in de "goei kamer" om te eten en te drinken en moest ik voor een keer op mijn kamer eten. Het jongetje kwam met een taart met opschrift " Happy Newyear": die moest ik om 12 uur 's nachts mee komen opeten. Ik probeerde dapper om wakker te blijven maar toen het nieuwe jaar eindelijk begon en ik voorzichtig het donker inliep, was de hele familie in diepe slaap, ondanks het luide geknal in de omgeving. s' Morgens, nèt voor ik wilde vertrekken, kwam de taart weer te voorschijn en moest ik er als ontbijt een stukje afsnijden. Sorry, zei Oma nr 2.: we hebben het verslapen.
Van zoveel familie bij elkaar kreeg ik het wat benauwd, want natuurlijk vragen ze je je hemd van het lijf.
Dus daags erna, op Nieuwjaarsdag met de bus en de trein door naar Kollam.
Naast het sightseeing heb ik de dag erna meegedaan met een excursie door nog meer mooie waterwegen: waarvan met zegt dat het uit 900 km bestaat.
Alweer zeldzaam mooi en een leuke groep. De foto's moeten de rest maar weer vertellen.
Gisteren ben ik hier, in Varkala beland en da's weer heel iets anders: veel toeristen en prijzen die verdriedubbeld zijn (maar nog steeds goedkoop). Eindelijk weer een Westers kunnen eten, samen met een Australsch meisje dat ik in Kollam heb ontmoet.
Nog kort iets over de State (provincie?) Kerala: dit is het welvarendste deel van India, waar 91% van de mensen kan lezen en schrijven. Verder was het in 1957 de eerste staat waar d.m.v. vrije verkiezingen een Communistische regering werd gekozen. En het valt wel héél erg op: je kan de rode vlaggen met sikkel nu nog overal zien. Verder schijnt het Syrische Christendom hier al sinds het jaar 0 door de echte Apostel Thomas te zijn gebracht en heeft alle andere religies overleefd. Da's ook heel bijzonder.
Ik neem een tijdje rust nu, en als jullie de foto's zien zal je begrijpen waarom!!