Krijg nou wat!!

En alles liep zo mooi volgens plan: ik zou de laatste 78 km naar Natal met de bus kunnen en om 13.00 uur op het vliegveld zijn en om een uur of 6 opstijgen. Dat ging allemaal goed. Maar toen ik om 16,00 uur voorzichtig vroeg wanneer het inchecken zou beginnen werd het onduidelijk: volgens informatie zouden we zo'n 6 uur vertraging hebben. Uiteindelijk werd dat 10 uur ('s avonds). Na de meest chaotische in-check procedure die ik ooit meemaakte zaten alle, ca 250 mensen in het vliegtuig. Om kwart over 12 werden de motoren voor de 1ste keer gestart: iiieeeekkkkh, oh dat klinkt niet goed, nog een keer en nog een keer maar alles wat er gebeurt is niets. De piloot vindt gelukkig ook dat we zo niet de lucht in kunnen. We krijgen dan maar eerst een warme maaltijd in het vliegtuig geserveerd dan zoeken zij intussen uit wat er moet gebeuren. Volgens schaarse berichten is de linker-motor uitgevallen en dat kan niet zo maar worden gerepareerd. Volgens het vage verhaal van de piloot was dat in Nederland ook al de oorzaak van de 1ste vertraging.
Er zaten diverse gezinnen met kinderen en babies aan boord, een oude vrouw en een rolstoel en nog meer mensen die het ontzettend te kwaad kregen. Anyway, na het eten bleek al gauw dat er niet meer gevlogen ging worden. Er werden nummers uitgereikt en daarna ging het hele stel uit het vliegtuig met bussen naar een hotel in de omgeving van Natal. Volgens de nog steeds schaarse berichtgeving zou het oponthoud minimaal 24 uur duren omdat er een motor moest worden overgevlogen uit Nederland. De plaatselijke technisch dienst kon niets doen. Het hele zootje moest langs de douane (wachten.), daarna koffers ophalen (wachten) en tenslotte worden ingeschreven (wachten) in het hotel. Het moet een verschrikking zijn voor de ouders met kleine kinderen Om 06.00 in de morgen lag ik in mijn super-de-luxe hotel kamer. Waar?? In Ponte Negra, en nog wel NAAST het hotel waar ik een maand geleden ben gestart (waar ze geen boeken en/óf tijdschriften hadden). De hele daaropvolgende dag was het wachten in het *****-hotel. Vol-pension nog wel. Niet slecht, ware het niet dat niemand van Arke zicht even liet zien, of horen. De geruchtenstroom groeide in die tijd alleen maar. Voor de mensen die eigenlijk alweer aan het werk hadden moeten zijn is dit natuurlijk een ramp. Maar een lang verhaal kort: tegen de avond kregen we te horen dat we 's morgen vroeg om half 7 zouden vliegen, dus om 04.00 het bed uit. Maar toen waren we er nog lang niet: weer op het vliegveld aangekomen kon er niet worden ingecheckt omdat er geen computers en personeel beschikbaar waren. Uiteindelijk zaten we om 1 uur 's middags weer in het vliegtuig werd er een stukje over de landingsbaan getaxied. Maar we konden nog steeds niet vertrekken, sterker nog, de piloot moest terug met het vliegtuig om onderdelen voor het kapotte toestel uit te laden. Vervolgens kreeg het personeel van Arke en Al Italie onderling ruzie (daarvan konden alle passagiers vanuit een bloedhete vliegtuig meegenieten). Toen, eindelijk om 2 uur smiddags stegen we op. Wil iemand nog met Arke vliegen na dit verhaal?
O ja, een paar weken later werd er namens Arke een bos bloemen thuisbezorgd als excuses voor alle ellende.