Thuis!

Na het abrupte einde van mijn verhaal over Fez wil ik toch nog even laten weten hoe het afliep. Het gebeurt niet zo vaak dat ik negatief ben of een land maar Marokko hoort zeker niet tot mijn favoriete reisdoelen.
Waarom? Het grootste bezwaar is toch wel dat het zo Arabisch en Islamitisch is. Ik heb niks tegen de Islam behalve dat het - in ieder geval in Marokko - bijzonder vrouwonvriendelijk lijkt te zijn. Dat is wat ik ervan zag, maar de kans om het te kunnen ontdekken is nihil: je krijgt geen vrouw te spreken. Ook via TV en kranten is dat niet mogelijk vanwege de taal. Ik zag ook erg weinig mensen de krant lezen. En wat er op de TV werd uitgezonden kwam nogal plat en simpel over.
Maar goed, de laatste week liep ik in mijn uppie door Marrakech en dat beviel prima: de grootste hitte kon je ontlopen door te zorgen dat je rond de middaguren ergens was waar de airco aan stond. Mc.Donalds bv.!
Ik was op weg naar de Majorelle tuinen die door Yves Saint Laurent (modeontwerper) aan Marroko zijn geschonken. Helaas heb ik ze niet kunnen vinden, maar dat kwam waarschijnlijk omdat de hitte je het nemen van initiatieven ontnam. Terug naar de oude stad en maar weer eens een bezoekje brengen aan een Hamman.
Deze keer een wat luxere uitvoering en dat was prima. De rest van de tijd was ik veel te vinden op het grote plein Djemma el Fna, de beste plek om je tijd door te brengen en er is altijd wel wat te zien. Dit plein is door de Unesco uitgeroepen tot een "masterpiece" van het werelderfgoed. Niet omdat er zoveel mooie gebouwen stonden maar ondat op dit plein allerlei mensen zijn die de historie op vele manieren doorvertellen via eeuwenoude verhalen of toneelstukjes of percussiemuziek, èn omdat het nooit veranderd: het is één groot schouwspel. Zo werd er op een gegeven moment een groot podium in elkaar getimmerd en de TV stond klaar om het komende optreden uit te zenden. Het bleek een rockconcert te zijn door beroemde Marokkanen met als thema het schrijnende tekort aan water. Ik stelde wat vragen aan een jongen die Engels sprak en vroeg o.a. of het wel zin had om dit via een concert te doen. Jawel zei de jongen, want iedere druppel telt en als we allemaal wat minder doen dan komt het wel goed. Ik moest intussen denken aan alle lekkende kranen die ik tijdens mijn verblijf in Marokko zag en verteldde de jongen dat wij in Holland juist bang zijn voor tevéél water en vrezen voor het stijgen van de zeespiegel. Henk en ik hadden al gehoord dat het in de Sahara al sinds 7 jaar niet meer heeft geregend en dat de nomaden ten einde raad zijn. De jongen waar ik me praatte zei me, dat als Nederland onder water liep, wij dan maar met z'n allen naar Marokko moeten gaan. Hoe dan ook, je voelt je vrij machteloos bij dit soort informatie.
Hoe het Henk verging? Ik zag hem pas na een week weer terug op het vliegveld van Marrakech: helemaal bepakt en bezakt en er moest extra worden ingecheckt vanwege het gewicht. Ik heb me daar niet meer mee willen bemoeien en ben met mijn 8,2 kilootjes moeiteloos door de douane gekomen. Voor Henk is uiteindelijk ook alles goed gekomen nadat de nodige dirhams en euroos waren betaalt. In Weeze (Dusseldorf) stonden Sandra en Pierre ons al op te wachten. In de nacht van dinsdag op woensdag 13 oktober waren we weer in Schaijk en ik geniet intussen al weer een week van het schitterende herfstweer hier.