Ode aan de Mekong

Even vooraf: ik vergat bij mijn vorige verhaal over de ondergrondse rivier te vermelden dat ik voor sommige ervaringen toch echt te oud wordt. Jammer alleen dat je dat nooit van te voren weet!

Wisten jullie dat de Mekong rivier ruim 4000 km lang is? En daarmee de 12de op de lijst van de langste rivieren en 10de voor wat betreft de grootste rivieren? Ongeveer 1800 km loopt door Laos en vanzelfsprekend zijn de Laotianen er voor een groot gedeelte afhankelijk van. Tot voor kort was er geen enkele dam om electriciteit op te wekken in de rivier maar dat gaat er volgend jaar van komen. Vooral bedoeld om meer geld in de schatkist te krijgen want daar is het maar bedroevend mee gesteld. Laos behoort nog steeds tot een van de armste landen ter wereld. En wat mij betreft staat het land heel hoog in mijn lijst toptien! Dat komt met name omdat er vrijwel geen invloed van uit het buitenland is: geen McDonalds en geen reclame en nagenoeg geen andere godsdiensten. O nee dat klopt niet helemaal, ik zag toevallig een RK kerk in Savannaketh.
Er zijn ook maar heel weinig tempels in Zuid Laos, en al zeker niet in de vele kleine villages die ik onderweg zag. De meeste Lao's zijn (theravada) boedistisch.
Ik ben net terug van een vierdaags verblijf op een van de 4000 eilanden die allemaal te vinden zijn in de Mekong delta die net voor de Cambodiaanse grens heel breed uitwaaiert. In de regentijd kan de Mekong dan tot 14 km (!!) breed worden.
Ik zat op het eiland Don Khon (waar Sandra en Pierre ook al eens waren). Of de tijd heeft stilgestaan daar: geen elektriciteit, nauwelijks stromend water, behalve voor de toeristen. De eilandbewoners wassen zich lekker allemaal in de Mekong en doen dan gelijk ook hun wasje maar. Want natuurlijk zijn er geen wamachines. Ik heb dat mooi allemaal kunnen bekijken vanuit mijn hangmat boven de rivier: m'n vijfde leesboek heb ik inmiddels ook uit. Verder heb ik er nog een dagje rondgefietst, en gewandeld, onderandere naar de watervallen. Die kun je absoluut niet vergelijken met de Niagara falls in Canada maar geef mij dan toch deze uit Laos maar: wat een sfeertje, niks commercieels maar lekker een verse kokosnoot drinken of een gebakken banaantje of gedroogde visjes uit de rivier. Het is allemaal zo ontroerend primitief.
De foto's zeggen hoop ik genoeg.
Ik ben nu weer terug in Pakse en ga morgen de grens over naar Thailand.
Verder doe ik er nog wat foto's bij van mijn Sin Jum (hot pot) maaltijd in Savannaketh, waar iedereen gezellig op het trottoir zat te eten. Aan de oevers van de Mekong!
Een vriendelijke Laotiaan leerde mij hoe het moest: eerst alle groenten in het water kieperen, daarna het vlees, de garnalen, rauw ei en champions. Was erg lekker maar vooral weer een hele speciale ervaring!