Bangkok, de reis

Daar zit ik dan in m'm uppie: ik ben een uurtje geleden gearriveerd in Bangkok. Het is nu half 9 in de morgen (hollandse tijd) en 14.45 thaise tijd. Afgezien van wat wegdutten in het vliegtuig heb in niet geslapen sinds gisternacht. De reis was perfect: Hongkong heeft een prachtige, uiterst relaxte airport en vliegmaatschappij Cathay Pacific is oké: voldoende afleiding onderweg met keuze uit heel veel films, CD's, lessen in Chinees en ik heb zelfs een tijdje zitten bridgen. Daarna heb ik met m'n buurjongens een woordspelletje raden gedaan: die knul was daar ontzettend goed in, om in het engels vervormde woorden te raden. Ik zei: ja, maar je komt uit Belgie en de Belgen winnen ook al altijd alle Nederlandse TV dictees! Bleek die jongen gewoon uit BOEKEL te komen! Maar z'n vriendje was wel een Belg: deze twee hadden er wel aan gedacht op een tussenstop in Hongkong te boeken. Ik jammer genoeg niet, niet aan gedacht. Hoe dan ook, op deze manier zijn de bijna 16 vlieguren redelijk snel voorbijgegaan en was ik opeens in Bangkok. Ik had al gelezen in de LP (reisgids Lonely Planet) dat er een speciale airport bus naar het centrum (Banglampu) dus een kind kan de was doen!! De omgeving kende me nog: maar toch moest ik 3 keer een poging doen om een kamer te vinden, het was redelijk vol allemaal, d.w.z. de goedkopere kamers. Ik zit nu in het Sawadee Inn en die is me té goedkoop, maar 180 bath (= 4 euro!) Een eenpersoonkamer zonder ramen waar ik net mijn kont kan keren. Morgen maar iets anders zoeken. Terwijl ik aan het inchecken ben aan de balie komt er ineens een huilende, bloedende man binnen: tanden uit de mond en opgezwollen gezicht. Ondergetekende lijkt dan net weer moeder Theresa, glaasje water halen, en vragen wat er aan de hand is. Hij bleef maar huilen en de hotelmanager en het ander personeel reageerde nauwelijks, iets was ik nogal vreemd vond. Later vertelde de manager me dat de man vannacht een meisje op z'n kamer had gehad en weigerde om te betalen.
Tja, dan is het eigen schuld dikke bult he? Zo is "moeder Theresa" dan ook wel weer.
Zo, de kop is er af. Tot nu toe voel ik me absoluut niet alleen, ook al ben ik dat wel: daarvoor lopen er te veel mensen rond en is er weer genoeg te zien. Ik ga nu nog even de Kao San verkennen en morgen zien we wel verder. Vreemd genoeg heb ik ook geen slaap en dat zou toch onderhand wel moeten!
PS. Maar na mijn eerste koude Bangkokse biertje stortte ik gelijk in en ben om half 5 in de middag naar bed gegaan.